Post by Nattie on Oct 3, 2005 17:21:41 GMT 1
Nuindaeiel, dziêki za p³ytkê przy tej¿e okazji.
Ja mo¿e dziwna jestem, ale w ogólnym podsumowaniu to muszê przyznaæ, ¿e film mi siê podoba³, chocia¿ zaraz zacznê siê nad nim znêcaæ. Mo¿e jest i tak, ¿e podoba mi siê wszystko, co opowiada o Upiorze?
Pokrótce: Upiór zosta³ jako niemowlê wrzucony przez matkê do rzeki, która przep³ywa pod Oper¹. Tam koszyczek wy³awiaj¹ szczury (!) i troskliwie wychowuj¹ dzieciaka (!), dlatego te¿ Upiór uwa¿a je za najbli¿sze sobie stworzenia. Ujrzawszy na scenie m³od¹ i piêkn¹ œpiewaczkê Christine uznaje, ¿e powinna ona zostaæ g³ówn¹ gwiazd¹ przedstawieñ, zamiast pysznej, brzydkiej i grubej Carlotty. Obsada i inne takie to wiecie, gdzie szukaæ, nie?
Odpowiada³ mi klimat tego filmu, zdecydowanie bardziej mroczny i straszny ni¿ w musicalu Webbera. Niestety grozê uzyskano przede wszystkim niezbyt przebieraj¹c w œrodkach, to znaczy poprzez sceny ociekaj¹ce krwi¹ i brutalnoœci¹ – rozrywanie na strzêpy, nadziewanie na ostr¹ ska³ê czy wyrywanie jêzyka zêbami to ju¿ nawet jak na pana Leroux zbyt daleko posuniête okropnoœci w wykonaniu Upiora. Ale widaæ w dzisiejszych czasach ¿eby siê publicznoœæ przestraszy³a trzeba czegoœ wiêcej ni¿ duszenie stryczkiem Pend¿abu... Mnie tam siê przede wszystkim niesmacznie robi³o. A okropnie d³uuuga scena gonitwy po jaskini za jak¹œ praczk¹, której to w³aœnie Upiór wyrywa jêzyk spowodowa³a u mnie seriê ziewniêæ.
Nastêpnym podstawowym mankamentem wydaje mi siê pewna, hmmmm... nierównowaga w w¹tku mi³oœci do Christine. W tej wersji Upiór w³aœciwie nie jest jej nauczycielem, ma za to zdolnoœci wybitnie ponadnaturalne – Christine rzeczywiœcie s³yszy w swojej g³owie jego g³os wzywaj¹cy j¹ na miejsca spotkañ. Ale Christine fascynuje go nie tylko œpiewem, w³aœciwie przede wszystkim fascynuje go jej kobiecoœæ, w bardzo wyraŸnie erotycznym znaczeniu. Podobno to jej g³os tak go poruszy³, ale jak w koñcu trafia do jego mieszkania i nastêpuje s³awetna kwestia „Sing for me!” to œpiew trwa mo¿e 15 sekund, ze dwie czy trzy frazy i tyle. Widaæ to mu wystarczy³o z muzyki, bo zaraz zaci¹gn¹³ j¹ do ³ó¿ka i biedactwo cnotê straci³o. Upiór zaœ nie wygl¹da na takiego, co ca³e ¿ycie siedzia³ w podziemiach i kobiet nie pozna³. Och, wybaczcie mo¿e nadmiar cynizmu, ale czy nie mog³a choæ jeszcze trochê mu poœpiewaæ przed „bara bara”? Dodaæ tylko, ¿e Raoul o tym samym marzy, hihihi...
Kilka innych „kwiatuszków” obejmuje na przyk³ad oœwietlenie podziemi, które w tym filmie maj¹ wygl¹d ca³kowicie jaskiniowy. Tylko sk¹d tam tyle œwiat³a? Proces wychowanie Upiora przez szczury te¿ nie jest zbyt jasny... Ach, i Upiór w ogóle nie œpiewa, a ju¿ poza wszelk¹ phanatyczn¹ krytyk¹ wydaje mi siê fakt, ¿e buŸkê ma ca³kiem ca³kiem. Cia³o zreszt¹ te¿, zw³aszcza jeœli ktoœ lubi umiêœnionych facetów, jakby regularnie na si³owni trenowa³. Ja rozumiem, ¿e mia³ budziæ strach i odrazê przez zbrodnie, które pope³nia³ i to, ¿e ¿y³ ze szczurami w jaskini, ale... sami rozumiecie...
A co mi siê podoba³o?
ORGANY, organy, organy... Nie chodzi mi oczywiœcie o wypatroszone flaki którejœ z ofiar, lecz o instrument muzyczny. Te organy s¹ takie, jakie mniej wiêcej w swojej wyobraŸni widzia³am czytaj¹c Leroux...
Gmach Opery – trochê pustawy, co nie jest realne zwa¿ywszy, ze pracowa³o tam ze dwa czy trzy tysi¹ce osób, ale ma w sobie tajemniczoœæ i grozê. A zw³aszcza scena spotkania w magazynie starych dekoracji – tam od razu nasuwa mi siê skojarzenie z magazynem w trzecim podsceniu, gdzie znaleziono trupa Buqueta. Ten labirynt zakurzonych rekwizytów jest œwietny.
Oddzia³ywanie Upiora na Christine, którego nie mo¿na wyt³umaczyæ logicznie, z którego ona zdaje sobie sprawê i nie potrafi z nim walczyæ. Mia³am wra¿enie, ¿e ona rzeczywiœcie „siebie nie poznaje” gdy czuje jego obecnoœæ. To nie by³ taki Butlerowsko-Rossumowski magnetyzm, raczej coœ silniejszego, bardziej tajemniczego, niezrozumia³ego i przera¿aj¹cego. Christine wrzeszczy, ¿e go nienawidzi i za chwilê ton¹ w mi³osnym uœcisku... Przyznajê, ¿e Asia Argento œwietnie to pokaza³a.
P³aszcz, czy te¿ raczej peleryna Upiora – œwietna, skórzana, taka w³aœnie, jak¹ nosi³by ktoœ w³ócz¹c siê po niezbyt czystych podziemiach czy kana³ach. Bynajmniej stroje Upiora nie s¹ tak modne i eleganckie, jak u Webbera. Raoul natomiast jest bez w¹tpienia elegancikiem, czyli wszystko na miejscu.
Wspomniane ju¿ ponadnaturalne zdolnoœci Upiora mimo przeczenia zdrowemu rozs¹dkowi wydaj¹ mi siê ca³kiem interesuj¹cym ujêciem, oczywiœcie traktujê je jako metaforê, a tego przecie¿ u Leroux mamy pe³no! G³os w g³owie Christine, mróz, zwiastuj¹cy przybycie Upiora i to jak sfruwa na scenê a la Batman... OK., trochê kiczowate to ostatnie, ale jakiez romantyczne!
Madame Giry, bileterka, starsza gadatliwa kobietka – brawo za pani¹ Giry! Szkoda, ¿e Meg w tej wersji nie ma. Carlotta te¿ bombowa, choæ tej komediowej w wykonaniu Minnie nie da siê chyba pobiæ.
Ojejku, ale¿ siê rozpisa³am... Jak mi siê jeszcze coœ przypomni, to dodam. Ale mam nadziejê, ¿e ktoœ jeszcze doda swoje trzy grosze...
Ja mo¿e dziwna jestem, ale w ogólnym podsumowaniu to muszê przyznaæ, ¿e film mi siê podoba³, chocia¿ zaraz zacznê siê nad nim znêcaæ. Mo¿e jest i tak, ¿e podoba mi siê wszystko, co opowiada o Upiorze?
Pokrótce: Upiór zosta³ jako niemowlê wrzucony przez matkê do rzeki, która przep³ywa pod Oper¹. Tam koszyczek wy³awiaj¹ szczury (!) i troskliwie wychowuj¹ dzieciaka (!), dlatego te¿ Upiór uwa¿a je za najbli¿sze sobie stworzenia. Ujrzawszy na scenie m³od¹ i piêkn¹ œpiewaczkê Christine uznaje, ¿e powinna ona zostaæ g³ówn¹ gwiazd¹ przedstawieñ, zamiast pysznej, brzydkiej i grubej Carlotty. Obsada i inne takie to wiecie, gdzie szukaæ, nie?
Odpowiada³ mi klimat tego filmu, zdecydowanie bardziej mroczny i straszny ni¿ w musicalu Webbera. Niestety grozê uzyskano przede wszystkim niezbyt przebieraj¹c w œrodkach, to znaczy poprzez sceny ociekaj¹ce krwi¹ i brutalnoœci¹ – rozrywanie na strzêpy, nadziewanie na ostr¹ ska³ê czy wyrywanie jêzyka zêbami to ju¿ nawet jak na pana Leroux zbyt daleko posuniête okropnoœci w wykonaniu Upiora. Ale widaæ w dzisiejszych czasach ¿eby siê publicznoœæ przestraszy³a trzeba czegoœ wiêcej ni¿ duszenie stryczkiem Pend¿abu... Mnie tam siê przede wszystkim niesmacznie robi³o. A okropnie d³uuuga scena gonitwy po jaskini za jak¹œ praczk¹, której to w³aœnie Upiór wyrywa jêzyk spowodowa³a u mnie seriê ziewniêæ.
Nastêpnym podstawowym mankamentem wydaje mi siê pewna, hmmmm... nierównowaga w w¹tku mi³oœci do Christine. W tej wersji Upiór w³aœciwie nie jest jej nauczycielem, ma za to zdolnoœci wybitnie ponadnaturalne – Christine rzeczywiœcie s³yszy w swojej g³owie jego g³os wzywaj¹cy j¹ na miejsca spotkañ. Ale Christine fascynuje go nie tylko œpiewem, w³aœciwie przede wszystkim fascynuje go jej kobiecoœæ, w bardzo wyraŸnie erotycznym znaczeniu. Podobno to jej g³os tak go poruszy³, ale jak w koñcu trafia do jego mieszkania i nastêpuje s³awetna kwestia „Sing for me!” to œpiew trwa mo¿e 15 sekund, ze dwie czy trzy frazy i tyle. Widaæ to mu wystarczy³o z muzyki, bo zaraz zaci¹gn¹³ j¹ do ³ó¿ka i biedactwo cnotê straci³o. Upiór zaœ nie wygl¹da na takiego, co ca³e ¿ycie siedzia³ w podziemiach i kobiet nie pozna³. Och, wybaczcie mo¿e nadmiar cynizmu, ale czy nie mog³a choæ jeszcze trochê mu poœpiewaæ przed „bara bara”? Dodaæ tylko, ¿e Raoul o tym samym marzy, hihihi...
Kilka innych „kwiatuszków” obejmuje na przyk³ad oœwietlenie podziemi, które w tym filmie maj¹ wygl¹d ca³kowicie jaskiniowy. Tylko sk¹d tam tyle œwiat³a? Proces wychowanie Upiora przez szczury te¿ nie jest zbyt jasny... Ach, i Upiór w ogóle nie œpiewa, a ju¿ poza wszelk¹ phanatyczn¹ krytyk¹ wydaje mi siê fakt, ¿e buŸkê ma ca³kiem ca³kiem. Cia³o zreszt¹ te¿, zw³aszcza jeœli ktoœ lubi umiêœnionych facetów, jakby regularnie na si³owni trenowa³. Ja rozumiem, ¿e mia³ budziæ strach i odrazê przez zbrodnie, które pope³nia³ i to, ¿e ¿y³ ze szczurami w jaskini, ale... sami rozumiecie...
A co mi siê podoba³o?
ORGANY, organy, organy... Nie chodzi mi oczywiœcie o wypatroszone flaki którejœ z ofiar, lecz o instrument muzyczny. Te organy s¹ takie, jakie mniej wiêcej w swojej wyobraŸni widzia³am czytaj¹c Leroux...
Gmach Opery – trochê pustawy, co nie jest realne zwa¿ywszy, ze pracowa³o tam ze dwa czy trzy tysi¹ce osób, ale ma w sobie tajemniczoœæ i grozê. A zw³aszcza scena spotkania w magazynie starych dekoracji – tam od razu nasuwa mi siê skojarzenie z magazynem w trzecim podsceniu, gdzie znaleziono trupa Buqueta. Ten labirynt zakurzonych rekwizytów jest œwietny.
Oddzia³ywanie Upiora na Christine, którego nie mo¿na wyt³umaczyæ logicznie, z którego ona zdaje sobie sprawê i nie potrafi z nim walczyæ. Mia³am wra¿enie, ¿e ona rzeczywiœcie „siebie nie poznaje” gdy czuje jego obecnoœæ. To nie by³ taki Butlerowsko-Rossumowski magnetyzm, raczej coœ silniejszego, bardziej tajemniczego, niezrozumia³ego i przera¿aj¹cego. Christine wrzeszczy, ¿e go nienawidzi i za chwilê ton¹ w mi³osnym uœcisku... Przyznajê, ¿e Asia Argento œwietnie to pokaza³a.
P³aszcz, czy te¿ raczej peleryna Upiora – œwietna, skórzana, taka w³aœnie, jak¹ nosi³by ktoœ w³ócz¹c siê po niezbyt czystych podziemiach czy kana³ach. Bynajmniej stroje Upiora nie s¹ tak modne i eleganckie, jak u Webbera. Raoul natomiast jest bez w¹tpienia elegancikiem, czyli wszystko na miejscu.
Wspomniane ju¿ ponadnaturalne zdolnoœci Upiora mimo przeczenia zdrowemu rozs¹dkowi wydaj¹ mi siê ca³kiem interesuj¹cym ujêciem, oczywiœcie traktujê je jako metaforê, a tego przecie¿ u Leroux mamy pe³no! G³os w g³owie Christine, mróz, zwiastuj¹cy przybycie Upiora i to jak sfruwa na scenê a la Batman... OK., trochê kiczowate to ostatnie, ale jakiez romantyczne!
Madame Giry, bileterka, starsza gadatliwa kobietka – brawo za pani¹ Giry! Szkoda, ¿e Meg w tej wersji nie ma. Carlotta te¿ bombowa, choæ tej komediowej w wykonaniu Minnie nie da siê chyba pobiæ.
Ojejku, ale¿ siê rozpisa³am... Jak mi siê jeszcze coœ przypomni, to dodam. Ale mam nadziejê, ¿e ktoœ jeszcze doda swoje trzy grosze...
Niestety, pozostaje mi chyba tylko siedzieæ cicho, poniewa¿ filmu nie odtwarza mi nic, co mam domu, ani komp, ani DVD (mam na kompie... ups, mia³am, wczoraj osi¹gn¹³ nirvanê, wylatuj¹c z kosza ;D)
ale ju¿ na podstawie tych urywków oraz tego co przeczyta³am na ten temat moge powiedzieæ ¿e:
