Royal Albert Hall - 25th Anniversary

[Mlle_Empsychora]

Uda³o mi siê w koñcu dorwaæ video z koncertu (a raczej przedstawienia) rocznicowego i tym razem by³o to video, które by³o transmitowane w kinach i by³o nagrywane 2 pa¼dziernika. Poprzednie, jakie mia³am, by³o kombinowanego z 2 i 1 pa¼dziernika, no i by³o w gorszej jako¶ci (fakt, ogl±da³o siê w gorszych jako¶ciach ró¿ne rzeczy, ale jak mo¿na mieæ lepsz±, to czemu nie?). A teraz mia³am okazjê zobaczyæ nagranie w cudnej jako¶ci HD, ze ¶wietnymi ujêciami, no i zawieraj±cym extra finale oraz intro.

Dawno, dawno, gdy us³ysza³am, ¿e bêdzie koncert na 25. rocznicê, spodziewa³am siê czego¶ takiego jak na rocznicy Les Misérables – po prostu koncertu. A tutaj niespodzianka, bo by³ ca³y spektakl. Oczywi¶cie z ubo¿szymi dekoracjami, ale by³. Obawia³am siê okropnie obsady, a szczególnie Sierry Bogges, udzia³ Ramina mnie bardzo ucieszy³ (chocia¿ po cichu liczy³am na oryginalnych Christine i Phantoma, jakkolwiek mieliby teraz wypa¶æ). Mia³am jednak wra¿enie, ¿e te dwie g³ówne postaci s± grane akurat przez te osoby, poniewa¿ jest to pewnego rodzaju reklama Love never dies. Mo¿e i faktycznie wybór by³ taki, a nie inny przez LND w³a¶nie, ale by³ trafny. Sierra baaardzo pozytywnie mnie zaskoczy³a, do tego stopnia, ¿e jest na drugim miejscu w moim prywatnym rankingu Krysiek (pierwsze zajmuje Sarah Brightman, bezsprzecznie).

No to lecimy w takim razie.


Intro
Nic szczególnego szczerze mówi±c. Ot, po prostu intro. Kilka faktów nt. spektaklu, kilka wypowiedzi wziêtych z dokumentu Behind the mask. Mi³o, ¿e wspomnieli o Phantomie Kena Hilla, z którego w sumie wziêli pomys³. Ca³kiem sympatycznie zrobione, naprawdê.

Rzecz w³a¶ciwa czyli spektakl
Bardzo przyjemnie wygl±daj±ca scena. Z obu stron schody, w tle znajdowa³y siê ekrany, które wygl±da³y jak lustra, i które wy¶wietla³y scenografiê. Do¶æ ciekawe rozwi±zanie. Nad lustrami-ekranami umieszczono orkiestrê, nad któr± wisia³ ogromny ekran. Wygl±da³o to tak:
i54.tinypic.com/11kwpae.jpg
26.media.tumblr.com/tumblr_lrfc44F3Fw1qgdhs7o1_500.jpg

Licytacja i uwertura
Mi³a niespodzianka, poniewa¿ licytatorem by³ Earl Carpenter. Wszystko przebiega³o tak jak zwykle, licytacja, pozytywka, stary Raoul… jedynie ¿yrandol ju¿ od pocz±tku wisia³ nad widowni±, zas³oniêty przez materia³ z trzema szóstkami. Gdy rozleg³a siê uwertura, materia³ podniós³ siê do góry i zobaczyli¶my ¿yrandol w ca³ej okaza³o¶ci. Na ekranie nad orkiestr± zobaczyli¶my Upiora, który gra³ na organach. Fajny dodatek.

Hannibal
Lubiê, gdy Carlotta wychodzi i niemal powala swoimi mocnymi, wysokimi d¼wiêkami. Niestety wy¿sze rejestry pani Ferguson brzmia³y do¶æ cienko. Próba przebiega sobie ca³kiem spokojnie i bez przeszkód, widzimy cudn± sekwencjê taneczn±, baletnic jest o wiele wiêcej ni¿ na normalnych spektaklach, co robi ogromne wra¿enie. Dopiero po wspólnym Hannibal comes! pojawiaj± siê nowi dyrektorzy, którzy razem z Lefevrem przechodz± przez widowniê. Reszta bez zmian.

Think of Me
Za¶piewane tak jak powinno byæ, rolê ló¿ spe³ni³y prawdziwe lo¿e tu¿ przy scenie, a Christine k³ania³a siê przed obecn± publiczno¶ci±, któr± pokazano na ekranach-lustrach.

Angel of Music/The Mirror
Garderoba bardzo skromna, zaledwie stolik. ¯adnych drzwi, schodków, nic takiego. Rozmowa Christine z Meg (by³a nieco za stara wed³ug mnie), potem z Raoulem. I odzywa siê Upiór. ¦rodkowe lustro-ekran pos³u¿y³o za to w³a¶ciwe lustro, strasznie mi siê spodoba³o, jak zrobili tê scenê. Mianowicie Christine nie odwraca siê do lustra dopiero na I’m your Angel of Music, ale robi to wcze¶niej, ona ¶piewa do lustra, w którym widzimy jej odbicie dwukrotnie powiêkszone, a w tle natomiast widaæ Erika. ¦wietny efekt, naprawdê. Lustro odsuwa siê i Christine przez nie przechodzi, Erik stoi jednak nieco dalej, ona przechodzi przez to lustro zupe³nie sama.

Phantom of the Opera
Odk±d pierwszy raz zobaczy³am ten musical, czeka³am, ¿eby wreszcie kto¶ mi to za¶piewa³ tak, jak byæ powinno – szczególnie wokalizê. I doczeka³am siê. Christine ¶piewa jakby w transie, ona nie wie, co siê z ni± i wokó³ niej dzieje. Gdy koñczy ¶piewaæ, odwraca siê (organy znajduj± siê na ¶rodku sceny) i cofa siê, dopiero wtedy chyba rozumie, gdzie jest.

Music of the Night
Idealne. Pod ka¿dym wzglêdem. Na koñcu nie ma jednak lalki, wychodzi na to, ¿e Christine zemdla³a z wra¿enia.

I remember…
Erik nie mia³ szlafroczka, buu. Chyba pierwszy raz w ¿yciu widzia³am a¿ tak przera¿on± Christine w tej scenie (kurczê, powoli zaczynam dochodziæ do wniosku, ¿e ten spektakl by³ niemal idealny!), jest w ogromnym szoku, nie wie, co robiæ, nie tego siê przecie¿ spodziewa³a…

Notes/Primadonna
Mówi³am ju¿, ¿e bardzo fajnie dobrali dyrektorów? Wysoki i niski. Pod wzglêdem aktorskim i muzycznym równie¿ byli ¶wietni. Ca³a scena za¶piewana zrozumiale, ¿adnej kakofonii. W czasie czytania listu mieli¶my jednak (ale pozytywne!) ma³e zapo¿yczenie z filmu. Na ekranie nad orkiestr± pojawi³ siê Erik, pisz±cy owy list (gdy to zobaczy³am, zada³am jedno pytanie: czy oni naprawdê nie mogli zrobiæ tego filmu inaczej?!). W Primadonnie równie¿ ma³e zmiany, Carlotta chowa siê za parawanem i przebiera w strój Hrabiny.

Il Muto
Zamiast ogromnego ³o¿a mamy kanapê. Carlotta bardzo ³adnie rechocze, pojawia siê balet z aktu trzeciego i nad scen± widzimy Erika, który dusi Buqueta. Jednak zdecydowanie lepszy w tej scenie jest cieñ, bo do koñca nie wiemy, kto zamordowa³ Buqueta.

All I Ask…
I znowu przera¿ona Christine. Bardzo ¿ywio³owo t³umaczy Raoulowi, ¿e to nie jest ¿adna bajka, ¿e Phantom istnieje naprawdê, ¿e ona by³a tam na dole, ¿e go widzia³a… Gdy s³yszy erikowe Christine po prostu siada i zaczyna p³akaæ. J± to wszystko po prostu przera¿a, ona nie potrafi sobie z tym sama poradziæ. Jest okropnie rozbita, ale skoro obok ma przyjaciela z dzieciñstwa i mo¿e go poprosiæ o pomoc…
Erik, zas³aniaj±cy sobie uszy d³oñmi, gdy s³yszy wspólny ¶piew Christine i Raoula, mnie rozwali³. To by³o mocne.
Upadek ¿yrandola, a konkretnie jego brak, to zdecydowanie najs³absza czê¶æ ca³ego spektaklu. ¯yrandol nie spad³, on po prostu sobie trochê powybucha³ i zgas³. No, ale dobrze, rozgrzeszamy ich – my¶lê, ¿e po prostu w Royal Albert Hall ten upadek by³by do¶æ skomplikowany i woleli z niego zrezygnowaæ.

Masquarade
No! To siê nazywa maskarada! Masa ludzi, wszyscy kolorowo ubrani, cudne! A na wielkim ekranie mo¿na by³o zobaczyæ schody Palais Garnier. Jak siê bawiæ, to siê bawiæ! Brakowa³o jednak schodów i tego erikowego schodzenia po nich.

Notes II
Piangi zapl±tany w partyturê by³ po prostu genialny. Christine kategorycznie siê nie zgadza na pomys³ Raoula. Ona po prostu nie mo¿e tego zrobiæ cz³owiekowi, któremu tyle zawdziêcza. Gdy wybiega z gabinetu, rzuca ponownie przepraszaj±cym tonem I can’t!.

Wishing…
Odnios³am wra¿enie, ¿e Christine nie przychodzi na cmentarz po¿egnaæ siê w koñcu ze zmar³ym ojcem, ona przychodzi prosiæ o pomoc, o radê. Zjawia siê Erik i – gdyby nie Raoul – Christine ponownie by za nim posz³a.

Don Juan
Tak siê wci±gnê³am w oryginaln± inscenizacjê tej opery, ¿e zupe³nie mnie zaskoczy³o nag³e pojawienie siê Erika. Christine, dopiero gdy przypadkiem dotyka jego maski, wie, z kim znajduje siê na scenie i próbuje uciekaæ. Erik j± jednak zatrzymuje, a ona chyba po prostu dla pewno¶ci ¶ci±ga mu kaptur. I maskê. Nie ma tutaj ¿adnego ironicznego no, poka¿, jaki jeste¶ piêkny ze strony Christine.

Down once more…
To jest scena, która ju¿ zupe³nie mnie powali³a. Christine próbuje najzwyczajniej w ¶wiecie wyt³umaczyæ Erikowi, ¿e to nie jest wina jego twarzy, ale tego, co ma w sercu. Gdy pojawia siê Raoul, Erik robi co¶ dziwnego, ³apie jedn± rêk± Christine za szyjê, jakby mia³ zamiar j± udusiæ, nawet j± chyba zaczyna dusiæ – tylko podejd¼, a j± zabijê. Jednak po chwili orientuje siê, co robi i puszcza Christine, sam bêd±c w ogromnym szoku, jak móg³ w ogóle zrobiæ co¶ takiego?! Raoul podbiega do niej, jednak po chwili ma ju¿ na szyi pêtlê. Christine rzuca w¶ciekle welonem i podbiega do Raoula, ¿eby go zas³oniæ. Nie robi tego jednak tak, jak inne Christine, ona nie zas³ania go w stylu najpierw ja, potem on, ona b³aga Erika, ¿eby nie robi³ mu ¿adnej krzywdy. You try my patience, make your choice – po prostu idealne. To nie by³a gro¼ba, to by³o po prostu wykoñcz mnie wreszcie. Christine przez chwilê my¶li i w koñcu jednak dokonuje wyboru, ona tego nie robi w obronie w³asnej, ona po prostu wybiera Erika i ca³uje go. Po tym fakcie on siê ca³kowicie rozsypuje, mamrocze co¶ do siebie i idzie uwolniæ Raoula, a nastêpnie karze im siê wynosiæ. Christine ci±gnie Raoula za rêkê - uciekajmy st±d, bojê siê. Zaczyna graæ pozytywka i po chwili Christine wraca oddaæ pier¶cionek. Zap³akana ca³uje Erika w rêkê, jakby mu chcia³a po prostu za wszystko podziêkowaæ, pokazaæ, ¿e go szanuje. Potem odwraca siê i powoli, bardzo niepewnie, idzie schodami w górê. W pewnym momencie zatrzymuje siê i ogl±da, jakby mia³a zamiar wróciæ… Parê stopni wy¿ej ponownie siê zatrzymuje i zaczyna ¶piewaæ Say you'll share with me…, powoli ponownie odwracaj±c g³owê w stronê Erika, zupe³nie nie dostrzegaj±c Raoula, który stoi nieco wy¿ej, dopiero gdy s³yszy jego g³os, bierze go za rêkê i na dobre odchodzi. Ale ona nie chce odchodziæ, ona chce zostaæ…


Podsumowuj±c – wyra¼nie widaæ inspiracje LND. Po tym wykonaniu mo¿na zacz±æ siê faktycznie zastanawiaæ nad prawdopodobieñstwem fabu³y sequela. Christine Sierry niemal na pewno wróci³a. Raoul Hadleya mia³ w sobie du¿o z tego loveneverdiesowego, by³ stanowczy i sprawia³ wra¿enie porywczego. Podoba³a mi siê jego interpretacja, nie powiem, ¿e nie, jednak wci±¿ nie jestem w stanie uwierzyæ w Raoula – alkoholika. Chocia¿ jednak muszê przyznaæ, ¿e nieco inaczej patrzê teraz na LND, nadal nie jestem do niego przekonana, ale nieco logiczniejsze mi siê zaczyna wydawaæ.


Extra finale
Uk³ony, uk³ony, uk³ony. Obsada zajmuje miejsca na schodach, czê¶æ wchodzi tam, gdzie jest orkiestra. I w koñcu pojawia siê Webber. Wspomina swoj± pierwsz± wizytê w Royal Albert Hall i zaczynaj± siê podziêkowania. Na scenie pojawi± ci, którzy wspó³tworzyli oryginaln± produkcjê 25 lat temu – m.in. Cameron Mackintosh i Charles Hart oraz wspó³twórcy koncertu. Potem Andrew wspomina o tych, których ju¿ niestety z nami nie ma – o Stevie Bartonie, Johnie Aronie oraz Mary Millar (nie wiedzia³am, ¿e a¿ trzy osoby z oryginalnego castu nie ¿yj±, my¶la³am, ¿e tylko Steve) i na scenie pojawia siê Original London Company (jej, naprawdê mogli zrobiæ z nimi ten koncert, nawet jakby mia³o siê nie udaæ perfekcyjnie) i zaraz potem Michael Crawford, a tu¿ po nim Sarah Brightman. I teraz niestety nie sta³o siê co¶, czego oczekiwa³am, a by³am niemal pewna, ¿e bêdzie. Spodziewa³am siê, ¿e us³yszê tytu³owy utwór w oryginalnym wykonaniu, niestety ¶piewa³a tylko Sarah, ale za to… z czterema Phantomami (John Owen-Jones, Colm Wilkinson, Anthony Warlow i Peter Jöback – nie wiem, co on tutaj robi³, z t± barw± g³osu na Phantoma siê nie nadaje, a ponoæ ma go od 2012 graæ na West Endzie). I w tym momencie by³o s³ychaæ, co siê sta³o z jej g³osem przez te 25 lat. A sta³o siê du¿o z³ego. Przy wokalizie (szczególnie przy koñcu) mia³am wra¿enie, ¿e ni± rzuca³o po prostu (no chyba, ¿e lepiej jej tak ¶piewaæ teraz, ludzie maj± ró¿ne sposoby). Nastêpnie piêciu (bo jeszcze Ramin) Phantomów za¶piewa³o Music of the Night (panie Crawford, dlaczego pan nic nie za¶piewa³?!) i koniec.
Bardzo mi siê podoba³o, nie by³o to okropnie rozwleczone, nie by³o milion podziêkowañ niczym na Oscarach, nie by³o ró¿nego wspominania, ¿e 25 lat temu… Zrobili to z umiarem.

A gdybym mia³a porównaæ tê rocznicê z ubieg³oroczn± rocznic± Les Misérables, to zdecydowanie wygrywa Phantom. No, ale tutaj mogê byæ nieobiektywna.

[ladyvaljean]

Niekonstruktywny komentarz:
JEJKUUUUU! OJOJOJJJ! JA CIĘ.....NIE MOGĘ! O JA ....ZAJEBIŚCIE.....


Koniec niekonstruktywnego komentarza

Em dziękuję za linka! Ciągnęłam świetna jakość! Idę oglądać, potem zrecenzuję! Mogę rozpropagować na Fauście grudniowym, tylko proszę przyjść z laptopem albo pendrivem

[Mlle_Empsychora]

O³keeej, wesz³am w posiadanie wersji dvd (gdyby kto¶ chcia³, to proszê pisaæ) - ³adnie to zrobione, muszê przyznaæ. Zupe³nie inaczej (lepiej) zrobiony monta¿, ale niestety gorzej jest z d¼wiêkiem, bo niektóre fragmenty s± pozamieniane na takie nagrane w studio. Niestety nic mo¿e byæ zbyt piêkne, wiêc w wersji polskiej jest do³±czone t³umaczenie pana Wyszogrodzkiego. S³uchaj±c jednocze¶nie wersji oryginalnej i patrz±c na napisy, mo¿na w pe³ni dostrzec bezsensowno¶æ tego przek³adu, razi o wiele bardziej ni¿ w Romie. Parê znajomych osób zadeklarowa³o siê, ¿e chcia³oby to obejrzeæ, jednak prosili o wersjê z polskimi napisami, a ja nie bêdê ich krzywdziæ tymi wypocinami, dlatego postanowi³am, ¿e zrobiê napisy z zupe³nie innym t³umaczeniem - jedynym poprawnym polskim t³umaczeniem. Mam nadziejê, ¿e Pani T³umacz nie bêdzie mia³a nic przeciwko.

[fidelio]

Ależ "Sil Vu Ple", jeśli to o moje chodzi (jeśli powstało jakieś inne, jeszcze lepsze, to chętnie się dowiem). A dałoby radę zobaczyć to skończone dzieło? Nawet nie wiesz, jaką byś mi sprawiła przyjemność. Też kupiłam sobie DVD i jeszcze nie zebrałam się na odwagę, żeby je obejrzeć, właśnie ze względu na tłumaczenie (nawet fakt znania tej sztuki na pamięć od początku do końca i od końca do początku by mnie pewnie nie ustrzegł przed włączeniem napisów z głupiej ciekawości). Mam nadzieję, że wciąż będzie pasowało - pisałam je do wersji libretta z Original Cast Recording, które od tego czasu (baaaardzo niestety) trochę "ulepszono", np. o tę idiotyczną scenę, kiedy Erik na końcu prosi Raoula o łaskawe uszanowanie jego tajemnicy. U mnie tego nie ma, bo w pierwotnym tekście on ich po prostu wywalił znad jeziora.

[Mlle_Empsychora]

Twoje, Twoje. Z tego, co wiem, to s± tylko dwa polskie t³umaczenia. Przynajmniej je¶li chodzi o ca³e libretto, jakie¶ utwory mo¿e kto¶ tam kiedy¶ próbowa³ prze³o¿yæ, ale nieco w±tpiê. Oczywi¶cie, ¿e mogê siê napisami podzieliæ. Aktualnie jestem przy koñcówce pierwszego aktu, najgorzej bêdzie z dopasowaniem tego pó¼niej do obrazu, ale jako¶ dam radê.
A tak na marginesie - mogê siê te¿ podzieliæ nutami z Twoim t³umaczeniem, oczywi¶cie nie ca³e libretto, a kilka utworów. Zrobi³am to kiedy¶ do w³asnych potrzeb i muszê przyznaæ jedno, bardzo dobrze siê to ¶piewa.

Z wersj± z Original Cast Recording jest do¶æ ciekawie, bo "Think of me" i partia Meg w "Angel of Music" jest zupe³nie inna na scenie. I z tymi s³owami graj± to na West Endzie - o ile siê nie mylê - od pocz±tku, nie wiem wiêc, sk±d na OCR wzi±³ siê zupe³nie inny tekst. I te inne s³owa by³y te¿ w Royal Albert Hall. Brzmi± one tak:

Think of me
think of me fondly,
when we've said
goodbye.
Remember me
every so often -
promise me
you'll try.

On that day
that not so
distant day
when you are far away
and free,
if you ever find
a moment,
spare a thought
for me ...

And though it's clear
though it was,
always clear
that this was never meant
to be
if you happen to
remember,
stop and think
of me ...

Think of August
when the trees were green -
don't think about the way
things might have been ...

Think of me,
think of me waking,
silent and
resigned.

Imagine me,
trying too hard
to put you
from my mind.

Think of me
please say you'll
think of me
whatever else you choose
to do
There will
never be
a day, when
I won't think
of you ...

Raoul
Can it be?
Can it be Christine?
Brava! ... Brava!
Long ago!
it seems so long ago.
How young and innocent
we were ...
She may not remember me
but I remember her ...

Christine
Flowers fade
The fruits of summer fade ...
they have their seasons so do we ...
But please promise me that sometimes
you will think of me.

A w "Angel of Music" zamiast tego:

Christine, you must have
been dreaming . . .
stories like this can't
come true . . .

Christine, you're talking
in riddles . . .
and it's not
like you . . .

jest to:

I watched your faced from the shadows
distant through all the applause.
I hear your voice in the darkness
yet the words aren't yours.

[fidelio]

Pewnie! Mam gdzieś te nuty, ale tylko w oryginale (moja "umiejętność" czytania nut wymaga pianina oraz wolnego wieczoru, a najlepiej jeszcze flachy wina). Pamiętam te zmiany, zawsze zwracałam na to uwagę. Nie pamiętałam natomiast, żeby w Londynie leciało od początku z innym tekstem niż w ORC (to skąd w takim razie ORC?). Jak nie patrzeć, i tak wolę ORC. Jeśli chodzi o "Think of me" myślę, że to intrygujące, że bohaterka "Hannibala" zakłada, że kiedyś rozstanie się z ukochanym. Rozumiem, że tam mają być odniesienia do znajomości z Raoulem, ale i tak, może siła przyzwyczajenia, w końcu słyszałam to nie wiem sama ile razy. Przy "Angel of Music" to już zupełnie nie wiem, o co im chodzi. "Jej głos, ale nie jej słowa"? Noż do licha ciężkiego, ona zapewne ćwiczy jakąś partię z Maestrem, jeszcze ma sobie sama słowa wymyślać? Zauważyłam natomiast z wieeeelką przyjemnością, że powrócono w Manchesterze do pierwotnej wersji "Music of the Night"; nareszcie - jest to uwodzicielskie, ale bez przesadnej pikanterii (na pierwszej randce??!).

[Mlle_Empsychora]

A¿ sprawdzi³am na nagraniu z 27.09.1986 i faktycznie s± te s³owa co na ORC. Ale na nagraniu z Broadwayu (28.02.1988) s± ju¿ te nowe s³owa, czyli wychodzi³oby na to, ¿e zmieniono je przenosz±c siê do USA. I zgadzam siê - te¿ wolê wersjê z Original Cast Recording.
Któr± konkretnie pierwotn± wersjê "Music of the Night"? Bo tam by³o tyle przeróbek, ¿e nieco siê w tym pogubi³am.

A nutek poszukam, bo nie mam pojêcia, gdzie je mam w formie elektronicznej.

[fidelio]

Zaśpiewali jak na ORC: "music shall surround you/ Feel it, hear it, closing in around you". A nie "caress you" i "possess you", za co mieli ode mnie wielkie brawa.

[Mlle_Empsychora]

Do³±czam siê do braw, bo absolutnie uwielbiam tê wersjê.

[Mlle_Empsychora]

Uprzejmie donoszê, ¿e napisy skoñczone. Kto chce, niech poda maila tutaj albo PMk±. S± dwie wersje - jedna pasuje do wydania dvd/blu-ray, druga za¶ do nagrania live, oczywi¶cie dzielê siê obiema.

A teraz kilka s³ów na temat wydania dvd/blu-ray. Krótko mówi±c - wolê wersjê live. Na p³ycie jest lepiej zrobiony monta¿, to prawda, chocia¿ wiele scen jest zmontowanych tak samo. No i du¿ym minusem jest d¼wiêk, a konkretnie pod³o¿enie nagrania studyjnego w niektórych scenach. Scena demaskacji ogromnie du¿o na tym straci³a, bo jest nieco nienaturalna.

I taka ciekawostka na koniec - licytacja ma miejsce w 1905 roku, a akcja LND... te¿ w 1905 (wed³ug wersji dvd). Swoj± drog± nie wiem, sk±d im siê wziê³a licytacja w 1905, je¶li na oficjalnej stronie musicalu jest wyra¼nie napisane - 1911.

[fidelio]

To ja bardzo poproszę.

[Mlle_Empsychora]

Wrzuci³am na chomika. Jednak tylko jedn± wersjê, tê do wydania dvd/blu-ray, bo program siê fochn±³ i nie chcia³ przesun±æ o te parê sekund. W ka¿dym razie do wersji live te¿ siê nadaje, wystarczy przesun±æ trochê w programie do odtwarzania po prostu.

chomikuj.pl/Emcia666/Emciowe
Has³o: Em

Gdyby co¶ by³o z tymi napisami nie tak - czekam na informacjê.

[fidelio]

Merci wielkie!

[Satine]

Za kulisami 25th Anniversary:

czê¶æ I: www.youtube.com/watch?v=SInA5s-XyEI&list=RD02BNMptfveDj4
czê¶æ II: www.youtube.com/watch?v=aodCi0jyZgE

Miêdzy innymi mo¿na przyjrzeæ siê temu, jak Christopher Tucker charakteryzuje Upiora, opowiadaj±c o swoim projekcie. Efekt koñcowy zawsze jest powalaj±cy.

[Mlle_Empsychora]

Przyznam, ¿e mam ogromny problem z 25th Anniversary. Na samym pocz±tku by³am zachwycona (co widaæ po mojej wcze¶niejszej recenzji), a teraz... Teraz jest mi po prostu przykro, ¿e tak wspania³a okazja zosta³a uczczona w tak beznadziejny sposób. Kto¶ kiedy¶ powiedzia³, ¿e nie by³o to co prawda a disaster beyond imagination, ale lamentable mess ju¿ tak. Zgadzam siê z tym w zupe³no¶ci. Ale wiêcej powiem na samym koñcu, najpierw chcê to obejrzeæ jeszcze raz.

Zastanawia³am siê, któr± wersjê zobaczyæ - czy tê live, czy tê na DVD. Zdecydowa³am siê na tê pierwsz±, poniewa¿ ta druga by³a poprawiana, w niektórych miejscach a¿ za bardzo. Napisy, ju¿ niemal tradycyjnie sobie w³±czê, ale tym razem posiadam Jedyne Poprawne Polskie T³umaczenie, wiêc nie muszê siê obawiaæ o ich jako¶æ.

Auction
To jest jedyny spektakl, na którym mam ochotê p³akaæ ju¿ w czasie prologu, widz±c, ¿e Earl Carpenter zagra³ aukcjonera, a nie g³ówn± rolê.
Dlaczego Raoul siedzi na krze¶le, a nie na wózku?

Overture
¯yrandol jest bardzo podobny do filmowego oraz wersji UK Tour.

Hannibal
Piangi, który nie mo¿e sobie poradziæ z wysokim c, mia³ byæ komiczny. Owszem, by³, ale to by³ inny komizm ni¿ ten, o który chodzi³o.
Uwielbiam balet w Hannibalu, jego rozszerzona wersja jest cudowna!
Szkoda, ¿e nie wykorzystali dwóch mo¿liwo¶ci zmiany tekstu na bardziej rocznicowy. Mi³o by by³o us³yszeæ our leading soprano for 25 seasons now oraz for the past 25 years these things do happen. Co ciekawe, w tym drugim fragmencie zamieniono 3 lata na 19 lat. Nie mam najmniejszego pojêcia do czego to by³o nawi±zanie.
Madame Giry zgubi³a list, ¿e recytuje z pamiêci?

Think of Me
Kadencja nie by³a westendowska, a oryginalna. Nieco szkoda, bo wolê wersjê westendowsk±.
Projekcja z realn± widowni± jest genialna.

Angel of Music
Garderoba jest niemal identyczna jak w Love Never Dies - zarówno w wersji londyñskiej, jak i australijskiej.

Little Lotte
Yyy, sk±d siê wziê³a nagle Madame Andre?!
Raoul przynosi ró¿ê. Kolejne nawi±zanie do LND.
Moment, w którym Christine przygl±da siê zdjêciu swojego ojca, jest uroczy.

The Mirror
Projekcja Upiora w lustrze-ekranie jest odwrotnie ni¿ powinna.
Christine przechodzi sama przez lustro. Jeden z najlepszych momentów spektaklu poszed³ na spacer.
Zabrak³o mi raoulowego whose is that voice? Who is that in there? No i oczywi¶cie Angel? na samym koñcu.

Title Song
Projekcje zabi³y ca³± magiê tej sceny.
Dlaczego jest zmiana rozstawienia scenografii? Moim zdaniem oryginalny uk³ad sprawdzi³by siê lepiej tutaj oraz w Final Lair.

Music of the Night
Bardzo sympatycznie, ¿e wrócili do starego tekstu - softly, deftly, music shall surround you. Feel it, hear it, closing in around you.
To zemdlenie Christine jest dziwne i zupe³nie bez sensu. Baaardzo zabrak³o lalki w sukni ¶lubnej.

I Remember..../Stranger Than You Dreamt It
Nie ma szlafroczka. Jako¶ tak dziwnie bez niego siê ogl±da tê scenê.

Magical Lasso
Baletnice uciekaj±, bo przerazi³ je Buquet, nie dlatego, ¿e zobaczy³y gdzie¶ daleko, jak Upiór odprowadza Christine. Trochê szkoda.

Notes
Te plakaty na ¶cianach gabinetu s± ¶wietne! Plakat Hannibala jest kopi± Le Mage Masseneta (premiera w Palais Garnier w 1891). Plakat, wisz±cy po lewej stronie to Monna Vanna Févriera (premiera równie¿ w Palais Garnier w 1909). Natomiast ten po prawej to Mârouf Rabauda.

Primadonna
Ubieranie Carlotty w kostium podczas tej sceny mia³o sens w filmie, bo tam mo¿na by³o to pokazaæ tak, ¿e widaæ by³o, ¿e minê³o trochê czasu. Tutaj natomiast tego nie widaæ. Il Muto to by³a przecie¿ nowa produkcja, oni tego nie wystawiali w tym samym dniu, w którym maj± miejsce wydarzenia w gabinecie dyrektorów.

Il Muto
Mi³o zobaczyæ oryginaln± Carlottê, Rosemary Ashe, w roli Confidante.
Hm, nie wiem, czy to do koñca ¶wiadomy b³±d, ale b³±d. Tu¿ przed spektaklem Raoul mówi, ¿e bêdzie siedzia³ w lo¿y numer 5, w trakcie Il Muto widzimy jednak, jak siedzi w jednej lo¿y z dyrekcj±.
Oj, flet siê "potkn±³" w trakcie baletu.

Why Have You.../All I Ask of You
Co robi w tle Wie¿a Eiffla? Zaczêto j± budowaæ przecie¿ 5 lat pó¼niej! I do tego jest po³o¿ona w z³ym miejscu. Na tym wycinku Pary¿a, który widzimy w tej scenie, ona nie ma prawa siê pojawiæ, bo w rzeczywisto¶ci jest z zupe³nie innej strony Opery Garnier.

All I Ask of You - Reprise
¯yrandol nie spada. Tak, ¿yrandol nie spada. Ale wszyscy siê ju¿ pogodzili z tym, ¿e tak wa¿ny element spektaklu by³ nieobecny na bardzo wa¿nym wydarzeniu. Ja rozumiem, ¿e warunki techniczne, ale mo¿e warto by³o siê postaraæ o inne miejsce? Spadaj±cy ¿yrandol to jedna z ikon tego musicalu.

Masquerade
Ile ludzi! Jak cudnie! Okropnie brakuje schodów.
Gdzie rêkawy od sukienki Christine? Wygl±da to ubogo.
Jejku, ludzie w lo¿ach te¿ tañcz±!
Te schodki, które pojawiaj± siê tu¿ przed pojawieniem siê Red Death, niestety nie wystarcz± do tej sceny. I z tego powodu pojawienie siê Upiora jest po prostu ¶mieszne. On siê w ogóle nie rusza, tylko stoi w miejscu.
(...) a shattered chandelier - ale ¿yrandol ma siê dobrze od samego pocz±tku!

Notes II
Peruka Christine jest fatalna. Dlaczego nie wymienili jej po pierwszym akcie, tak jak to robi± w Her Majesty's Theatre? To naprawdê wygl±da ¼le.

Wishing You Were Somehow Here Again
Jedno z najlepszych Wishing..., jakie widzia³am, ale o grze aktorskiej bêdzie potem, wiêc nic wiêcej ju¿ nie mówiê.

Wandering Child
Duet o wiele lepiej sprawdza siê w tej scenie ni¿ trio.

Don Juan Triumphant
Tutaj nie mam w sumie, co komentowaæ, bo ¿adnych zmian tutaj nie ma, a o stronie aktorskiej napiszê pó¼niej.

Final Lair
Duszenie Christine jest ciekawym pomys³em, jednak du¿o zale¿y od koñcówki. Je¶li koñcówka bêdzie taka, jaka by³a tutaj, czyli Upiór siê w pewnym momencie ocknie, co on w³a¶ciwie robi, to jest to jak najbardziej okej.
Christine, która po oddaniu pier¶cionka, ca³uje Upiora w rêkê, to pomys³ wyj±tkowo nietrafiony. I oczywi¶cie baaardzo loveneverdiesowy.
Gdy Christine ¶piewa na schodach say you'll share with me one love, one lifetime... i odwraca siê powoli w stronê Upiora, niemal s³ychaæ w tle pocz±tek Beneath a Moonless Sky. Naprawdê brakuje tylko napisu ci±g dalszy nast±pi w sequelu "Love Never Dies".

Extra Finale
Pozdrowienia dla Hala Prince'a, mi³o, tylko, ¿e on prawdopodobnie tego nie ogl±da³ na ¿ywo. Powodem jest ponoæ konflikt w sprawie obecnej re¿yserii. Ja siê mu nie dziwiê, bo to, co zrobion± z oryginaln± re¿yseri±, to jaka¶ masakra. Dziêki boru, ¿e Hal czuwa nad wersj± broadwayowsk±. West End niestety upada coraz ni¿ej.
Chce mi siê p³akaæ, gdy s³yszê Sarê Brightman. Koñcówka wokalizy oczywi¶cie z playbacku, bo Sarah obecnie nie jest w stanie wyci±gn±æ tych d¼wiêków. Ostatnio próbowa³am przes³uchaæ jej najnowsz± p³ytê i nie da³am rady. Podda³am siê po po³owie pierwszej piosenki. Tak zniszczyæ g³os...
Zmiana tekstu na we have brought you... jest koszmarna.
Nie wiem, co my¶leæ o ge¶cie Ramina na samym koñcu. Wiem, ¿e wypowiada³ siê niezbyt dobrze o intepretacji Crawforda, wiêc zalatuje mi to hipokryzj±.

Dobrze, teraz czas na obsadê.

Ramin Karimloo - on jest w tej roli po prostu przeciêtny, a jego interpretacja postaci jest b³êdna, poniewa¿ Upiór na pewno nie by³ autystyczny. By³ socjopat±, zgoda, ale nie by³ autystyczny! Ramin natomiast uwa¿a - I believe the Phantom to be Autistic. I think he has a form of "Aspergus Syndrome". (¼ród³o: tutaj). Do tego jeszcze opar³ swoj± interpretacjê na... filmie dokumentalnym - I saw a documentary on Asperger's syndrome and it made a lot of sense to me. (¼ród³o: tutaj). Owszem, on ma dobre momenty, jak np. ¶wietne You try my patience, make your choice!, reszta Final Lair oraz druga repryza All I Ask of You. Tylko, ¿e to nie wystarczy. Tym bardziej, ¿e on ma problemy z technik±, chwilami toczy³ za¿art± walkê z tonacj±, której niestety nie wygra³. I móg³by go kto¶ w koñcu nauczyæ braæ poprawnie wdech, bo on zasysa powietrze w taki sposób, ¿e wychodzi co¶ takiego: <¶wist> Softly, deftly, <¶wist> music shall surround you. Hear it <¶wist> Feel it, <¶wist> closing in around you. Kojarzy mi siê to z dementorem. Tego nie da siê s³uchaæ.
I nie, Ramina nie t³umaczy m³ody wiek, bo Jonathan Roxmouth jest absolutnie genialny, a ma tylko 25 lat (najm³odszy aktor, który zagra³ Upiora) Ramina nie t³umaczy te¿ to, ¿e jest samoukiem. Jest kilku aktorów untrained, którzy sobie ¶wietnie poradzili w tej roli (m.in. Earl Carpenter i Dave Willetts). A Ramin by³ naprawdê dobrym Raoulem i na tej roli powinien siê zatrzymaæ. Przynajmniej na jaki¶ czas, bo mo¿e za parê lat on móg³by stworzyæ naprawdê ¶wietnego Upiora. Ale jeszcze nie teraz.

Sierra Boggess - za du¿o LND, zdecydowanie za du¿o. Ona przez niemal ca³y spektakl gra³a ¶miertelnie przera¿on± Christine, a w chwili poca³unku wszystko siê nagle zupe³nie zmieni³o. Do tego stopnia, ¿e gdyby Raoul jej stamt±d nie zabra³, to ona by zosta³a. Bo to, ¿e wróci³a (nie mówiê o powrocie, ¿eby oddaæ pier¶cionek) to jest pewne. Wishing..., jak ju¿ wcze¶niej wspomnia³am, by³o ¶wietne. Tylko mog³aby popracowaæ nad dykcj±, bo chwilami brzmi bardzo niefajnie (np. you were oll that mottered). Sierrê siê lepiej ogl±da w wydaniu broadwayowskim, bo pozby³a siê tych wszystkich nalecia³o¶ci z LND (Hal czuwa!), ale niestety jej kreacja jest nadal nierówna.

Hadley Fraser - to jest najwiêksza pomy³ka obsadowa. Kompletne nieporozumienie. Z³a interpretacja postaci. Arogancki, agresywny... Brzmi jak Raoul z LND, prawda? Scenê na dachu po³o¿y³ kompletnie. On tam chcia³ po prostu Christine uciszyæ, nic wiêcej. O¶wiadczyny wygl±da³y na wymuszone. Ja tam naprawdê widzê przysz³ego alkoholika. Nie znajdujê nic poprawnego w tej interpretacji.

Dyrektorzy (Barry James i Gareth Snook) ¶wietni, szczególnie Firmin, który siê bardzo lubi³ z alkoholem, Carlotta (Wendy Ferguson) równie¿ bardzo dobra - genialne She's mad w Notes II, Madame Giry (Liz Robertson) ujdzie w t³umie, Meg (Daisy Maywood) mnie irytowa³a, tak samo jak Piangi (Wynne Evans).

Wiêkszo¶æ obsady jest dla mnie kompletnym nieporozumieniem. Kto wpad³ na pomys³, ¿eby wzi±æ aktorów, którzy nigdy nie mieli do czynienia z POTO (Raoul, Meg, Piangi i prawie Carlotta, ale aktorka siê rozchorowa³a). Zespó³ sk³ada³ siê z 94 osób, które mia³y wcze¶niej styczno¶æ z POTO (i z 3 osób, które jej nie mia³y), by³a tam ca³a masa ¶wietnych Raoulów czy Meg. Dlaczego ich nie obsadzono? Mia³am ochotê wyæ tu¿ po Point of no Return, gdy Hadley mija Killiana Donnelly'a, który o wieeele lepiej by sobie poradzi³ z postaci± Raoula i nie uczyni³ takiej masakry. No i o wiele bardziej zas³ugiwa³ na tê rolê. Mam te¿ zastrze¿enia do Sierry w roli Christine, poniewa¿ ona mia³a wtedy styczno¶æ tylko z krótsz± wersj± spektaklu, jak± mo¿na by³o zobaczyæ w Las Vegas. I tak samo nie rozumiem jej obecno¶ci na 25-leciu POTO na Broadwayu, bo ona wcze¶niej nie bra³a w tej produkcji udzia³u i by³o kilka innych aktorek, które bardziej zas³ugiwa³y na zagranie w spektaklu rocznicowym. Ale to jest wina chorej sytuacji, jak± jest reklama tylko i wy³±cznie Ramina i Sierry w g³ównych rolach, jakby nie by³o innych aktorów. Niestety udzieli³o siê to wielu osobom, którym inne obsady nie odpowiadaj±. Ja rozumiem, ¿e kto¶ mo¿e ich uwa¿aæ za najlepszych, ka¿dy ma prawo do w³asnej opinii, ale nie zrozumiem nigdy, jak mo¿na uwa¿aæ, ¿e kto¶ jest z³y, bo... nie jest Raminem ani Sierr±. I, co chyba najgorsze, ci ludzie to zak³adaj± z góry, nawet nie przes³uchuj±c nagrañ innej obsady. Widaæ to by³o ¶wietnie po wystêpie na Tony Awards. By³a ca³a komentarzy typu - Ramin i Sierra zrobiliby to lepiej, bo na pewno by nie ¶piewali z playbacku (to mnie ubawi³o, bo o playbacku przecie¿ decydowa³ kto¶ inny, a nie wykonawcy, a na dodatek na ka¿dym spektaklu Title Song jest z playbacku, w Royal Albert Hall te¿ by³o) albo czemu nie zaproszono Ramina i Sierry?. Klapki na oczach po prostu.

A co do fina³u, pojawi³ siê Anthony Warlow, John Owen Jones, Colm Wilkinson i Peter Joback - wybór... ciekawy i nie do koñca zrozumia³y. Warlow by³ pewnie jako oryginalny Upiór australijski, Wilkinson jako kanadyjski, JOJ jako obecny na West Endzie, a Joback jako przysz³y (który wszystkich zaskoczy³ i okaza³ siê byæ ca³kiem dobry w tej roli). Mo¿na przyj±æ, ¿e Las Vegas reprezentowa³a Sierra. No tak, ale gdzie reszta w takim razie? Gdzie ktokolwiek reprezentuj±cy Broadway? Japoniê? Niemcy i Austriê? Daniê? Szwecjê? Hiszpaniê? Meksyk? Brazyliê? Argentynê? Holandiê? Szwajcariê? US, UK i World Tours? Oraz nawet te dwie non-replici - polsk± i wêgiersk±? Dlaczego nie zaproszono do wspólnego ¶piewania Earla Carpentera, który sta³ w t³umie i pod¶piewywa³ cicho Music of the Night (ta scena by³a bolesna)? Ten fina³ mo¿na by³o naprawdê zrobiæ ¶wietnie. Ale mam wra¿enie, ¿e chyba komu¶ siê po prostu nie chcia³o.

Nie ¶ci±gnêli te¿ Hala Prince'a, ¿eby to wyre¿yserowa³. To by³o pewnie celowe, bo im bardzo zale¿a³o na odniesieniach do LND, na które Hal by siê nigdy nie zgodzi³. Tak wiêc za re¿yseriê odpowiada³ Laurence Connor, ten sam, który re¿yserowa³ UK Tour. I ta re¿yseria to by³ najwiêkszy b³±d, bo jest zdecydowanie za du¿o LND.

Sama realizacja te¿ budzi kilka zastrze¿eñ. Po pierwsze, te ekrany. Wiedzieli dobrze, ¿e bêdzie transmisja na ¿ywo w kinach na ca³ym ¶wiecie oraz bêdzie to pó¼niej wydane na p³ycie. Takie ekrany siê ma³o lubi± z kamerami, co ¶wietnie widaæ na nagraniu. Po drugie, ¶wiat³o. POTO jest musicalem, w którym bardzo wa¿ne jest odpowiednie ¶wiat³o, a raczej jego brak. Tutaj widzimy dok³adnie wszystko, tego ¶wiat³a jest zwyczajnie za du¿o i ca³a magia, ca³y nastrój znika. Sam pomys³ na zrobienie normalnego spektaklu, ale z mniejsz± scenografi±, jest bardzo dobry, bo wersja koncertowa by siê nie sprawdzi³a - zrobiono co¶ takiego niedawno w Wiedniu i wysz³o dziwnie. Tylko, ¿e pomys³ to nie wszystko, wa¿ne jest wykonanie, a tutaj wykonanie siad³o. I zap³aka³o.

Ja mam wra¿enie, ¿e to by³o tak - zagramy w Royal Albert Hall, bo to takie ³adne miejsce i w ogóle, co tam warunki techniczne, w dwóch g³ównych rolach obsadzimy oczywi¶cie oryginaln± obsadê LND, re¿yseriê te¿ zmienimy, bo bêdziemy to sprzedawaæ w jednym pakiecie z LND, wiêc to musi do siebie pasowaæ. A, jeszcze reszta obsady, to mo¿e Madame Giry z LND? A inni... inni s± mniej wa¿ni, kogo¶ tam siê wybierze. No i pasowa³oby zrobiæ jakie¶ zakoñczenie... Co¶ siê wymy¶li.

Szkoda. Po prostu szkoda, ¿e tak wysz³o.

I jeszcze dwa s³owa o napisach. Dla mnie jest to, jak ju¿ powiedzia³am na pocz±tku, Jedyne Poprawne Polskie T³umaczenie. Krótko mówi±c, dlatego, ¿e jest to ono po prostu perfekcyjne. Mówi siê, ¿e t³umaczenia mog± byæ albo wierne, albo piêkne, ale ja uwa¿am, ¿e tutaj uda³o siê jedno i drugie. Ca³y czas czuæ ducha orygina³u, co ¶wietnie widaæ, gdy ogl±da siê spektakl rocznicowy i czyta napisy (chwilami niemal siê widzi polsk± replicê z tym t³umaczeniem - mam nadziejê, ¿e kiedy¶ to dojdzie do skutku). No i bardzo dobrze siê to ¶piewa, co jest przecie¿ okropnie wa¿ne, je¶li mówimy o t³umaczeniu libretta musicalu.
Gdyby kto¶ chcia³, to proszê bardzo, tutaj mo¿na ¶ci±gn±æ napisy (pasuj± do wersji DVD, ale po drobnym przesuniêciu równie¿ do livestreamu, wersja poprawiona, bo pierwsza mia³a parê drobnych b³êdów). Mam równie¿ nuty z tym t³umaczeniem, gdyby kto¶ chcia³ sobie po¶piewaæ. Niestety nie ca³o¶æ, a kilka utworów - Think of Me, Angel of Music + The Mirror, Phantom of the Opera, Music of the Night, Prima Donna, All I Ask of You, Masquerade, Wishing You Were Somehow Here Again oraz Point of No Return. Zrobi³am to jaki¶ czas temu na w³asny u¿ytek, ale mo¿e komu¶ siê te¿ przyda. Do pobrania tutaj.



Teoretycznie na tej recenzji powinnam zakoñczyæ, bo mia³y byæ trzy, ale tak dobrze mi siê to pisze, ¿e mam wra¿enie, ¿e co¶ jeszcze powstanie. I chyba ju¿ nawet wiem co.